Kwalitatieve en kwantitatieve bescherming van bronnen en waterwingebieden essentieel

Op grond van de Drinkwaterwet rust op overheden een wettelijke zorgplicht voor de duurzame veiligstelling van de openbare drinkwatervoorziening, die bij de uitoefening van hun bevoegdheden geldt als een dwingende reden van groot openbaar belang. Op grond van diezelfde wet dragen de drinkwaterbedrijven de zorgplicht voor een voldoende en duurzame uitvoering van de openbare drinkwatervoorziening. Vanuit die plicht voelt WML een zware verantwoordelijkheid om haar bronnen voor het maken van drinkwater te beschermen. Beschermen om te blijven, als het ware.

Het beschermen van bronnen had in de drinkwatersector totnogtoe vooral een associatie met kwaliteit. Anno nu wordt het ook steeds meer een kwantitatief vraagstuk. De vraag of we nog wel genoeg water ter beschikking hebben om drinkwater van te maken heeft immers alles met bronnen te maken. Om gesteld te staan voor de drinkwatervragen van nu en in de toekomst hanteert WML een wendbare bronnenstrategie. Dat wil zeggen inzetten op het behouden, uitbreiden en verplaatsen van bronnen. Maar ook het doen van onderzoek naar alternatieve bronnen.

Bescherming van de bronnen op kwantitatief vlak geeft WML ook vorm door het in de bedrijfsvoering gebruikte water, waar dat mogelijk is, weer terug te brengen in het watersysteem. Zodat dit water uiteindelijk weer als bron voor drinkwater gebruikt kan worden. Een voorbeeld daarvan is het via vloeivelden in de bodem infiltreren van geklaard spoelwater. Feitelijk het kwantitatief aanvullen van het watersysteem met aandacht voor kwaliteit.

Verder zet WML in op strategische grondverwerving in met name de waterwingebieden om zodanig de bronnen, maar ook de infrastructuur optimaal te kunnen beschermen. De eigen terreinen beheert WML duurzaam, waarbij het drinkwaterbedrijf gecertificeerd wil blijven op het hoogste niveau van de Barometer Duurzaam Terreinbeheer, zijnde Goud. En in algemene zin blijft circulariteit een belangrijk uitgangspunt. De reststoffen uit het primaire proces, zoals kalkkorrels en ‘waterijzer’, worden voor 99% hergebruikt in andere processen.

In een tijdsgewricht waarin allerlei omgevingsontwikkelingen zich opstapelen, is het kwalitatief en kwantitatief beschermen van bronnen een complexe opgave. De sector, en dus ook WML, heeft wat dat betreft te maken met onder andere klimaatverandering, krimp en vergrijzing, ontwikkelingen in de landbouw, de energietransitie, de komst van de Omgevingswet, maar ook beleidsontwikkelingen zoals het Nationaal Programma Landelijk Gebied en Water en Bodem Sturend. WML pakt haar verantwoordelijkheid door het effect van de ontwikkelingen op de Limburgse drinkwatervoorziening inzichtelijk te maken en te zorgen dat haar belangen meegenomen worden aan de landelijke en provinciale bestuurstafels.